‘Bloemen op zijn graf geven mij troost en warmte, ik ben nog steeds verliefd op hem’

Marjon (56 jaar) vertelt over haar grote liefde Henry (66 jaar), die haar leven enorm verrijkt heeft. “Hij was zo’n lief, onverstoorbaar en Henry, gewoon zichzelf. Door hem heb ik mijzelf terug gevonden. “

“In augustus 2019 voelde Henry zich niet lekker, hij was moe maar ja, hij had een flinke fietstocht in mei gefietst. Van Malaga, via Sevilla naar Santiago de Compostella. En toch was het anders dan anders. Toen ik vroeg wat er was, zei hij dat hij wat moe was. Toch besloot hij met fietsvriend Willem naar Duitsland te fietsen, want hij fietste nu eenmaal graag. Mijn zus en ik zouden hen samen ontmoeten in Duitsland. Het fietsen ging hem die dagen niet makkelijk af, hij was moe, weinig eetlust, maar opgeven was bij Henry geen optie. Toch is hij op maandag 26 augustus, op advies van Willem, gestopt. Hij hoefde er zelf niet lang over na te denken. Op dinsdag zijn we naar de huisarts gegaan en ’s avonds in bed zei hij tegen mij:  “Ik voel dat ik niet lang meer zal leven”. Vervolgens kwamen er onderzoeken in het ziekenhuis en de uitslag was inderdaad keihard en direct uitzichtloos: primaire leverkanker. Zes weken later overleed Henry in mijn armen. Wat was ik blij dat ik bij hem was. En het was ongelooflijk fijn dat zijn zus en haar man een nachtje langer bij ons bleven. 

Ook die 6 weken voor zijn dood bleef Henry die lieve, warme man, mijn maatje. Het glas was altijd halfvol voor hem. Dat heeft hij aan mij doorgegeven, hoe mooi is dat? Het was dan ook vanzelfsprekend dat zijn geijkte uitspraak: “Genieten we nog een beetje? “  op de rouwkaart kwam te staan en op zijn grafsteen.

Samen met de 3 zonen van Henry, mijn bonuskinderen, 6 bonuskleinkinderen, familie en vrienden hebben we een mooie passende herinneringsdienst voor Henry gehouden. Uiteraard hoorden daar bloemen bij. Ik koos voor Art & Flowers  (de naam sprak ontzettend aan op dat moment) en de ontmoeting met Ciska (de eigenaresse) voelde meteen heel goed. We lieten haar dan ook vrij in de keuze van bloemen, als het maar een fleurig persoonlijk bloemstuk zou worden met bijpassende bloemen in vazen, dat was de opdracht.
Het resultaat was prachtig en het bloemstuk heeft ook nog lang op het graf gelegen. Dat was zo fijn want het duurde een tijd voordat de grafsteen klaar was. Op deze manier was het graf mooi aangekleed. Met kerst heeft dezelfde bloemist van het rouwstuk, een kerststuk gemaakt. Voor zijn verjaardag een liefdevol bloemstuk en ook met Valentijnsdag. En in het voorjaar werd het kerststuk weer een stuk met voorjaarsbollen. Bloemen op zijn graf geven mij troost en warmte, mijn manier om nog steeds voor hem te zorgen. En als ik straks afscheid moet nemen van het leven wil ik bij Henry begraven worden. Want hij is de liefde van mijn leven en ik ben eigenlijk nog steeds verliefd op hem.”